Güzin Furat Tever

Ölü Piksel

Yaşanan anların vesikası görevini taşıyan fotoğraflardan vazgeçememek ve fakat kendisi olarak var olamadığı için de o karelerde bulunmaktan imtina etmek, sanatçının vermek istediği temel duygu. Tever, bu duyguyu şu sözlerle ifade ediyor:

‘Doğumumuzdan bu zamana kadar yaşadığımız tüm anların bir piksel olarak hayatımızın fotoğrafını oluşturduğu varsayıldığında, kendinden taviz vererek okumak durumunda kalan kişilerin bu anların tamamını hatıralarından çıkarmasıyla ya da yalnızca bir dışavurum olarak kendilerini o anlardan silmeleriyle ortaya çıkan boşluk... Yalnızca bu durumdan rahatsız olanların farkettiği, bunun bir haksızlık olduğunu bildiği, karşıdan bakıldığında fotoğrafın bütününü görmeyi engellemeyen ve fakat orada olan bir anomali. Bir takım kimseler için büyütülmeyecek hatta yok sayılabilecek bir pürüz fakat yaşayanlar için geriye dönüp baktıklarında hep orada olacak büyük bir kara delik; ölü piksel.’